Abstract
Mucoceles zijn nietneoplastische cystische laesies van grote en kleine speekselklieren die het gevolg zijn van de accumulatie van slijm. Deze laesies worden het vaakst gezien bij kinderen. Hoewel meestal deze letsels kunnen worden behandeld door lokale chirurgische excisie, in ons geval, om intraoperatieve chirurgische complicaties zoals bloeden en oedeem te voorkomen en om een betere genezing mogelijk te maken, excisie werd gedaan met behulp van een diodelaser in de golflengte van 940 nm.
1. Inleiding
Mucoceles zijn bekend als” met slijm gevulde holtes ” die gewoonlijk aanwezig zijn in de mondholte, de traanzak en de bijholten van de neusholte . Slijmextravasatie en slijmretentie zijn de twee meest voorkomende primaire mechanische obstructieve ziekten van speekselklieren . Vorming van slijm extravasatie cyste is voornamelijk te wijten aan mechanische trauma veroorzaken breuk van ductaal systeem van speekselklier en mucine morsen in aangrenzende zachte weefsels . Slijmretentie cyste wordt duidelijk gevormd door obstructie van speekselvormige ductale wanden waardoor dilatatie van kanalen zonder morsen van mucine .
2. Casusrapport
een 16-jarige vrouw vertoonde de afgelopen maanden een zwelling in de onderste linker labiale mucosale regio. Ze klaagde over intermitterende zwelling die vaak barst en verdwijnt voor een paar dagen. Bij klinisch onderzoek was de laesie zacht, pijnloos, met vloeistof gevuld en ongeveer 1 × 1 cm groot (figuur 1). De voorgeschiedenis en klinische presentaties waren consistent met mucocele. Verschillende behandelingsmodaliteiten zoals chirurgische incisie, cauterisatie en laseruitsnijding werden uitgelegd aan de voogd van de patiënt en verkregen bereidheid om de meest recente behandelingsoptie van laseruitsnijding uit te voeren.
na minimale infiltratie van 1: 200.000 Xylocaïne, werd de laesie verwijderd met behulp van zachte diodelaser in golflengte van 940 nm, 400 µm diameter tip bij 1,5 W in continue modus. De incisie werd geplaatst op de bovenste plaats van de laesie en volledige excisie werd uitgevoerd (figuren 2, 3(a) en 3(b)). Het monster (Figuur 4) werd histopathologisch onderzocht en vertoonde een cystische holte bekleed met dikke vezelige capsule. Cystische lumen bevat mucine, schuimende macrofagen en chronische ontstekingscellen. Gebieden van coagulatienecrose rond het beoogde biopsiemateriaal waren ook duidelijk. Aangrenzende slijmvliezen speekselklier werd ook gezien. Met al deze histopathologische kenmerken werd de diagnose van slijmvliese extravasatiecyste gegeven (figuren 5 en 6). De patiënt kreeg pijnstillers voorgeschreven. Er was onophoudelijke genezing op 45 dagen van follow-up (figuren 7, 8, 9, 10 en 11).
(een)
b)
(a)
b)
3. Discussie
Mucocele is de op een na meest voorkomende laesie in de mondholte, gevolgd door irriterend fibroom. Incidentie van deze laesie komt voor in de leeftijdsgroep tussen 10 en 29 jaar met gelijke geslachtsverdeling . Mucoceles verschijnen als koepelvormige mucosale zwellingen met de karakteristieke accumulatie van mucine. Deze laesies geven meestal blauwachtige, transparante tint van variabele grootte van 1-2 mm tot enkele centimeters in dimensie . Onderlip is de meest voorkomende plaats van optreden van mucocele gevolgd door de buccale mucosa en de vloer van de mond . Afhankelijk van de grootte en de locatie van mucoceles, de verschillende klinische kenmerken omvatten externe zwelling en interferentie met masticatie, slikken, en spraak en ongemak kan optreden . Histopathologisch onderzoek van mucocele blijkt vaak vorming van goed omschreven, cyste-achtige ruimte omgeven door granulatie weefsel en de aanwezigheid van mucinofagen in de ingestorte wand van granulatie Weefsel . Het aangrenzende speekselklierweefsel moet ook aanwezig zijn omdat mucocele altijd moet worden verwijderd samen met feeder klieren/kanalen die herhaling van de laesie minimaliseren.Er zijn verschillende behandelingsaspecten beschikbaar voor de behandeling van mucocele vroeg: scalpel incisie, volledige chirurgische excisie, buideldier, micromarsupialisatie, intralesionale injecties van corticosteroïden, cryochirurgie, laser ablatie, scleroserende agens en elektrocauterisatie methoden .
de belangrijkste voordelen van wekedellaserapplicaties zijn minimale intraoperatieve bloedingen en zwelling en postoperatieve pijn en zeer minder chirurgische tijd, littekenvorming en stolling, zonder dat hechtingen na excisie nodig zijn vanwege natuurlijk wondverband door gedenatureerde eiwitten. Verschillende procedures zoals kleine en grote weke delen chirurgie, bot snijden, en implantaat blootstelling met botverwijdering kan worden uitgevoerd bij patiënten met bloedingsstoornissen met behulp van weke delen lasers .
de halfgeleiderdiodelasers zijn beschikbaar in verschillende golflengten, zoals 810-830 nm, 940 nm en 980 nm . Het onderhavige geval werd uitgevoerd met behulp van 940 nm waarin uitstekende hemostase kan worden bereikt als gevolg van een goede affiniteit voor pigmenten zoals hemoglobine .
diodelasers kunnen een nuttig alternatief zijn voor grotere chirurgische lasers zoals Er: YAG-en CO2-lasers. Hun kleine omvang en lage kosten zijn duidelijke voordelen. Ze kunnen een goed gedefinieerde snijkant geven, evenals coagulatie en hemostase tijdens excisies .
absorptie van laserenergie in het doelweefsel geeft warmte af door fotothermisch proces, wat verder intra – en extracellulaire verdamping van cellen met als gevolg cellulaire explosie en weefselablatie veroorzaakt. Aangrenzende laterale weefsels zullen ook warmte absorberen, op genoeg tijd van lasertoepassing. Dit zal gebeuren in concentrische seriële cirkels rond het homogene doelweefsel. De omkeerbare of onomkeerbare schade van gebieden die het doelweefsel door de thermische gevolgen van laser omringen resulteert in streek van coagulatienecrose. Vertraagde genezing en een grotere wondplaats kan optreden na een langere tijd van het aanbrengen van de laser. Aan de andere kant, afdichting van kleine diameter van schepen in plaats van het gebied van coagulatie necrose biedt voordelen zoals hemostase tijdens laserchirurgie. Gebied van aangrenzende coagulatie eindigt met minder bloedingen op de chirurgische plaats. De aanwezigheid van rand van necrotisch en gecoaguleerd weefsel in een snij-of excisiebiopsie kan leiden tot ingewikkelde histopathologische identificatie .Histologisch onderzoek van lasergesneden Weefsel toont verbeterde epithelisatie en minder ontsteking. Intacte kelderverdiepingsmembraan en bindweefselmatrix kunnen ook worden waargenomen. Matrixeiwitten initiëren herstelsynthese op deze weefsels. Resistentie van matrixeiwitten tegen lasertoepassingen en-vervanging en verwijdering van resterende matrixresten is verantwoordelijk voor verminderde littekenvorming en contractie .
4. Conclusie
ons huidige casusrapport onthult kennis over het gebruik van diodelaser voor de behandeling van mucocele met een verscheidenheid aan gunstige effecten, zoals minimale anesthesie, minder procedurele tijdstippen, goede visualisatie van de operatieplaats, hemostase en minimale carbonisatie in 45 dagen na periodieke follow-up. Laserapplicatie maakt het mogelijk om angst en angst bij pediatrische en geriatrische patiënten te verminderen.
concurrerende belangen
de auteurs verklaren dat er geen belangenconflict is met betrekking tot de publicatie van dit artikel.