celtypen in het bloed van de Komodovaraan
een bloedmonster werd verkregen van een Komodovaraan genaamd Tujah in het Zoological Park van Saint Augustine Alligator Farm in overeenstemming met de vereiste veiligheids-en regelgevingsprocedures en met passende goedkeuringen. Op het moment van inzameling, waren wij geinteresseerd in het verzamelen van zowel genomic DNA voor het rangschikken evenals mRNA om een cDNA-bibliotheek te produceren om onze proteomic studies te vergemakkelijken. Bij vogels is bekend dat heterofielen (witte bloedcellen) meerdere antimicrobiële peptiden tot expressie brengen . Antimicrobiële peptiden geïdentificeerd van kip heterofielen vertonen significante antimicrobiële en gastheer-gerichte immunomodulerende activiteiten . Na het verkrijgen van een eerste monster van vers Komodo-drakenbloed, lieten we de witte bloedcellen zich uit het bloed vestigen en verzamelden we ze omdat ze waarschijnlijk betrokken waren bij antimicrobiële peptide-expressie. De verzamelde witte bloedcellen van de Komodo draak werden toen gelijk verdeeld, met de helft die voor de isolatie van genomic DNA ter voorbereiding voor het rangschikken en bibliotheekgeneratie wordt verwerkt, en de andere helft die voor mRNA-extractie voor onze proteomic studies wordt gereserveerd.
vervolgens hebben we uitstrijkjes uitgevoerd en de verschillende celtypen geïdentificeerd die we geobserveerd hebben. De Immune celidentificatie in Komodo drakenbloed is uitdagend toe te schrijven aan beperkte gepubliceerde literatuur voor verwijzing. De verschillende celtypes die in Wright-bevlekte bloeduitstrijkjes werden waargenomen worden getoond in Fig. 2. We identificeerden deze cellen op basis van overeenkomsten met de immuuncellen die we eerder hadden geïdentificeerd in het Amerikaanse alligatorbloed . Van belang waren de grote en langwerpige kernvormige rode bloedcellen van dit reptiel. Daarnaast konden we heterofielen (vergelijkbaar met granulocyten) identificeren, een waarschijnlijke bron van cathelicidin peptiden, evenals monocyten en lymfocyten cellen.
Komodo dragon rode bloedcellen en immuuncellen. Bloedcellen van Komodo dragon werden gevisualiseerd door Wright vlek en imaged bij 40x. celtypes worden geà dentificeerd als: A. nucleated rode bloedcel, B. monocyte, C. lymfocyte, en D. heterophil
een tweede steekproef van Komodo drakenbloed werd later verzameld en verwerkt voor genomic DNA-extractie door Zwaluwstaartgenomica voor extra het rangschikken. De onderzoekers van Zwaluwstaartgenomica scheidden geen witte bloedcellen, en haalden in plaats daarvan DNA uit cellen die rechtstreeks uit volbloed werden gepelleteerd.
assemblage en annotatie van het Komodo dragon-genoom
eerdere analyses van Komodo Dragon-erytrocyten met behulp van flow-cytometrie schatten het genoom op ongeveer 1,93 Gb . Gebruikend diepe Illumina het rangschikken en zwaluwstaart benaderingen, verkregen wij een ontwerpgenoomassemblage die 1.60 groot Gb was, gelijkend op de genoomgrootte van A. carolinensis hagedisgenoom dat 1.78 Gb is . Het ontwerp bevat 67.605 steigers met N50 van 23,2 Mb (Tabel 1). Een totaal van 17.213 genen werden voorspeld, en 16.757 (97.35%) van hen werden geannoteerd. Volledigheidsschattingen met CEGMA waren 56% (‘volledig’) en 94% (‘gedeeltelijk’). Het geschatte percentage van herhalingen in het genoom is 35,05% met de meerderheid lijnen (38,4%) en SINEs (5,56%) (aanvullend dossier 1: Fig. S1 & aanvullend bestand 2: Tabel S1). Genomische gegevens zullen beschikbaar zijn op NCBI met RAW sequencing reads gedeponeerd in de Sequence Read Archive (#SRP161190), en de genoom assemblage op DDBJ/Ena/GenBank onder de toetreding #VEXN00000000. De in dit artikel beschreven assemblageversie is VEXN01000000.
Identificatie van potentiële aangeboren immuniteit en antimicrobiële peptide genen
aangeboren immuniteit bij reptielen is een cruciaal aspect van hun evolutionair succes, maar het blijft slecht begrepen bij deze dieren. Aangeboren immuniteit wordt gedefinieerd als die aspecten van immuniteit die geen antilichamen en geen T-cellen zijn. De aangeboren immune reacties op binnenvallende ziekteverwekkers kunnen de uitdrukking van cytokines omvatten; de activering en rekrutering van macrophages, leukocyten en andere witte bloedcellen; en de uitdrukking van antimicrobial peptides zoals defensins en cathelicidins .
we hebben een op genomica gebaseerde benadering gevolgd om aangeboren immuniteitsgenen in het Komodo dragon genoom te identificeren. We hebben het Komodo genoom gesequenced en onderzocht op genen en clusters van belangrijke aangeboren immuniteit antimicrobiële peptide genen (β-defensines, ovodefensines en cathelicidines), die waarschijnlijk betrokken zijn bij uitdrukkingen van aangeboren immuniteit in deze gigantische hagedis.
β-Defensine en verwante genen in het Komodo-genoom
Defensines zijn een voorbeeld van disulfide-gestabiliseerde antimicrobiële peptiden, waarbij β-defensines een unieke gewervelde familie van disulfide-gestabiliseerde, kationische antimicrobiële peptiden zijn die betrokken zijn bij de resistentie tegen microbiële kolonisatie op epitheliale oppervlakken . De β-defensin peptiden worden gedefinieerd door een karakteristieke zes-cysteïne motief met geconserveerde cysteine residuen afstand (C–X6–C–X (3-5)–C–X (8-10)–C–X6–CC) en de bijbehorende disulfide bonding patroon (Cys1-Cys5, Cys2-Cys4 en Cys3-Cys6); echter, verschillen in het aantal en de afstand tussen cysteine residuen is waargenomen. Zoals met andere kationische antimicrobial peptides, vertonen β-defensins typisch een netto positieve (kationische, basis) Last.Een van de eerste uitgebreide meldingen van een in vivo rol voor β-defensine peptide expressie bij reptielen is de induceerbare expressie van β-defensines bij gewonde anole hagedissen (Anolis carolinensis) . Reptiel neutrofielen lijken korrels te hebben die zowel cathelicidin-achtige peptiden als β-defensin peptiden bevatten. β-defensin-achtige peptiden worden ook gevonden in reptieleieren . Het is bekend dat sommige soorten hagedis hun staart kunnen verliezen als een methode om roofdieren te ontsnappen, en dat deze staarten dan regenereren van de wond plaats zonder ontsteking of infectie. β-defensinepeptiden worden zowel in de azurofiele granulocyten in het wondbed als in het bijbehorende epitheel tot expressie gebracht en worden waargenomen in fagosomen die gedegradeerde bacteriën bevatten. Er is een duidelijk gebrek aan ontsteking in de wond, die wordt geassocieerd met regeneratie, en twee β-defensines in het bijzonder worden uitgedrukt op hoge niveaus in de helende weefsels over het algemeen, lijkt er een belangrijke rol te zijn voor de β-defensines in de wondgenezing en regeneratie in de anole hagedis .
β-defensingenen zijn over het algemeen waargenomen in clusters binnen de genomen van gewervelde dieren . Bij de mens werden maar liefst 33 β-defensingenen geïdentificeerd in vijf clusters . Onlangs hebben analyses van de genomen van verschillende vogelsoorten, waaronder eend, zebravink en kip, aangetoond dat het genoom van elke soort een β-defensincluster bevat . Een β-defensin-achtige gencluster is onlangs geïdentificeerd in de anole hagedis (Prickett, M. D., ongepubliceerd work in progress), die nauw verwant is aan de Komodo draak . Interessant, is het gen cathepsine B (CTSB) geà dentificeerd als sterke teller voor β-defensinclusters in mensen, muizen, en kippen . Zo onderzochten we het Komodo genoom voor het cathepsine B gen (CTSB) als potentiële marker om te helpen bij de identificatie van de β-defensine cluster(s) daarin.Aan de hand van deze analyses hebben we in totaal 66 potentiële β-defensingenen in het genoom van de Komodo dragon geïdentificeerd, waarvan 18 vermoedelijk Komodo dragon-specifieke β-defensingenen zijn (Tabel 2). De β-defensin genen die geà dentificeerd worden uit het Komodo dragon genoom vertonen variaties in cysteine spacing, gengrootte, het aantal cysteine residu ‘ s dat het β-defensin domein omvat, evenals het aantal β-defensin domeinen. Met betrekking tot het geconserveerde cysteine residuen afstand, vooral op het einde (C–X6–C–X (3-5)–C–X (8-10)–C–X6–CC), vonden we een aanzienlijke variatie in onze analyse van de β-defensin-genen in de Komodo dragon genoom, in die vijf Komodo dragon β-defensin genen hebben zeven bevindt zich tussen de laatste cysteines, 16 zes residuen tussen de laatste cysteines, 42 hebben vijf residuen tussen de laatste cysteines, en drie Komodo dragon β-defensin genen vertonen meer complexe cysteïne-residu afstand patronen (Tabel 2).
net als bij vogels en andere reptielen, lijkt het merendeel van de Komodo dragon defensin genen in twee afzonderlijke clusters binnen hetzelfde syntenische blok te verblijven (Fig. 3). Eén cluster is een β – ovodefensin cluster geflankeerd aan één uiteinde door het gen voor XK, kell bloedgroep complexe subeenheid-gerelateerde familie, lid 6 (XKR6) en aan de andere kant door het gen voor Myotubularine gerelateerde proteïne 9 (MTMR9). Het interclustergebied van circa 400.000 bp omvat de genen voor familie met opeenvolgings gelijkenis 167, lid a (FAM167A); BLK proto-oncogene, Src-familie tyrosinekinase (BLK); Farnesyl-difosfaat farnesyltransferase 1 (FDFT1); en CTSB (cathepsine B), dat een flankerend gen voor de β-defensincluster is (Fig. 3). Bij vogels, schildpadden en krokodilachtigen wordt het andere uiteinde van de β-defensincluster gevolgd door het gen voor translocatie geassocieerd membraanproteïne 2 (TRAM2). Zoals het geval is met alle andere onderzochte squamate (hagedissen en slangen) genomen, kan het flankerende gen voor het einde van de β-defensin cluster op dit moment niet definitief worden bepaald aangezien er geen squamate genomen met intacte clusters beschikbaar zijn.
β-defensin genfamilie clusters. Scaffold locaties van de geïdentificeerde Komodo dragon defensin en ovodefensin genen, markeren van de defensin en ovodefensin clusters in het Komodo dragon genoom
het einde van de cluster kan worden geflankeerd door XPO1 of TRAM2 of geen van beide. Twee van de drie genen gevonden op scaffold 45 met TRAM2 (VkBD80a, VkBD80b) zijn bijna identiek en mogelijk het resultaat van een assemblage artefact. De genen zijn orthologen voor het uiteindelijke gen in de vogel -, schildpad-en krokodilachtige β-defensinclusters. De anole ortholog voor dit gen is geïsoleerd en wordt niet geassocieerd met TRAM2, XPO1, noch andere β-defensines, en er zijn geen β-defensines gevonden in de nabijheid van anole TRAM2. Twee van de zeven genen die geassocieerd zijn met XPO1 hebben orthologen met een van de vijf anolegenen die geassocieerd zijn met XPO1, maar het kan bij geen van beide soorten worden bepaald als deze deel uitmaken van de rest van de β-defensin-cluster of deel uitmaken van een extra cluster. De slangenorthologen worden geassocieerd met TRAM2 maar maken geen deel uit van de cluster.
structurele diversiteit
diversiteit kan worden gezien in variaties in structuur van het β-defensin domein. Typisch, bestaat een β-defensin uit 2-3 exonen: een signaalpeptide, een exon met het prop en β-defensin domein met zes cysteinen, en in sommige gevallen, een kort derde exon. Variaties in het aantal β-defensin domeinen, exon grootte, exon aantal, atypische afstand van cysteinen, en/of het aantal cysteinen in het β-defensin domein kunnen worden gevonden in alle onderzochte reptielensoorten (ongepubliceerd). Er zijn drie β-defensins met twee defensin-domeinen (VkBD7, VkBD34 en VkBD43) en één met drie defensin-domeinen (VkBD39). De Komodo dragon β-defensin genen VkBD12, VkBD13, en VkBD14 en hun orthologen in anolen hebben atypisch grote exonen. De groep β-defensines tussen VkBD16 en VkBD21 heeft ook atypisch grote exons. Atypische afstand tussen cysteïneresiduen wordt gevonden in drie β-defensines, VkBD20 (1-3-9-7), VkBD57 (3-4-8-5) en VkBD79 (3-10-16-6). Er zijn vier β-defensines met extra cysteineresiduen in het β-defensin-domein: VkBD6 met 10 cysteineresiduen en een groep van drie β-defensines, VkBD16, VkBD17 en VkBD18, met acht cysteineresiduen.
de twee β-defensin domeinen van VkBD7 zijn homoloog aan het ene β-defensin domein van VkBD8 met orthologen in andere soorten van Squamata. In de anole lizard A. carolinensis zijn er twee orthologen, LzBD6 met één β-defensin domein en de niet-cluster LzBD82 met twee β-defensin domeinen. De orthologen in slangen (SnBD5 en SnBD6) hebben één β-defensin domein. VkBD34 is een ortholog van LzBD39 in anolen en SnBD15 in slangen. VkBD39 en VkBD43 bestaan uit respectievelijk drie en twee homologe β-defensin domeinen, die homoloog zijn aan de derde exonen van LzBD52, LzBD53 en LzBD55, die allemaal twee niet-homologe β-defensin domeinen hebben. VkBD40 met één β-defensin domein is homoloog aan de tweede exons van LzBD52, LzBD53, LzBD54 (met één defensin domein), en LzBD55.
een toename van het aantal cysteinen in het β-defensin-domein leidt mogelijk tot de vorming van extra disulfidebruggen. Voorbeelden van deze variatie zijn te vinden in de psittacine β-defensin, Psittaciforme AvBD12 . Het β-defensin domein van VkBD6 lijkt te bestaan uit 10 cysteinen, waarvan er vier deel uitmaken van een extensie na een typisch β-defensin domein met een extra gepaarde cysteïne (C-X6-C-X4-C-X9-C-X6-CC-X7-C-X7-CC-X5-C). De groep Komodo-β-defensines VkBD16, VkBD17 en VkBD18 heeft naast een atypische cysteïneafstand ook acht cysteinen binnen een typisch aantal residuen. De β-defensin die deze groep volgt, VkBD19, is een paralog van deze drie genen; echter, het β-defensin domein bevat de meer typische zes cysteine residuen.
de genstructuren van deze Komodo-β-defensingenen worden bevestigd met ondersteunend bewijs. Er zijn een aantal atypische structuurelementen in anole hagedissen met inbegrip van extra niet β-defensin domein exons of Grotere exons.Analyse van de peptidesequenties gecodeerd door de nieuw geïdentificeerde β-defensingenen van Komodo dragon toonde aan dat de meerderheid (53 van de 66) van hen naar verwachting een netto positieve lading zal hebben onder fysiologische omstandigheden, zoals typisch is voor deze klasse van antimicrobiële peptide (Tabel 3). Het is echter opmerkelijk dat vier peptiden (VkBD10, VkBD28, VkBD30 en VkBD34) naar verwachting zwak kationisch of neutraal (+ 0,5–0) zijn bij pH 7, terwijl negen peptiden (VkBD3, VkBD4, VkBD11, VkBD19, VkBD23, VkBD26, VkBD35, VkBD36 en VkBD37) naar verwachting zwak tot sterk zijn anionisch. Deze bevindingen stellen voor terwijl deze peptides canonical β-defensin structurele eigenschappen tentoonstellen en in β-defensin genclusters verblijven, één of meer van deze genen kunnen niet voor β-defensin-als peptides of canonical β-defensins coderen, omdat β-defensins typisch kationisch zijn en hun positieve last tot hun antimicrobial activiteit bijdraagt.
Identificatie van genen van komododraak ovodefensine
Ovodefensine is gevonden in meerdere vogel-en reptielensoorten , met expressie gevonden in eiwit en andere weefsels. Ovodefensinen, waaronder kippenpeptide galline (Gallus gallus OvoDA1), hebben een antimicrobiële werking tegen de gramnegatieve E. coli en de grampositieve S. aureus. Vermoedelijke β-ovodefensinen worden gevonden in een cluster in hetzelfde syntenische blok als De β-defensin cluster bij vogels en reptielen. Er zijn 19 β-ovodefensines gevonden in A. carolinensis (één met een acht cysteïne β-defensin domein) en vijf in slangen (vier met een acht cysteïne β-defensin domein) (Prickett, M. D., unpublished work in progress). De Komodo drakencluster bestaat uit zes β-ovodefensinen (tabellen 4 en 5). Twee hiervan kunnen Komodo dragon specifiek zijn; VkOVOD1, dat een pseudois is een ortholog van SnOVOD1 naast de eerste β-ovodefensin bij schildpadden en krokodilachtigen. De domeinen vkovod3, VkOVOD4 en VkOVOD6 bestaan uit acht cysteinen, orthologen van respectievelijk SnOVOD2, SnOVOD3 en SnOVOD5. VkOVOD4 en VkOVOD6 zijn orthologen van LzOVOD14.
Identificatie van de Komodo dragon cathelicidin genen
Cathelcidin peptide genen hebben onlangs vastgesteld in reptielen door middel van genomics aanpak . Verschillende cathelicidin peptide genen zijn geà dentificeerd in vogels, slangen en de anole hagedis . De versie van functionele cathelicidin antimicrobial peptides is waargenomen van kip heterophils, die voorstellen dat reptilian heterophils ook een bron van deze peptides kunnen zijn . Alibardi et al. hebben cathelicidin peptides geà dentificeerd die in de weefsels van de anolehagedis worden uitgedrukt, met inbegrip van geassocieerd met heterophils . Cathelicidin antimicrobial peptides wordt verondersteld om belangrijke rollen in aangeboren immuniteit in andere dieren te spelen en zo waarschijnlijk ook deze rol in de Komodo draak te spelen.
bij anole hagedissen is de cathelicidin-gencluster, bestaande uit 4 genen, als volgt georganiseerd: <FASTK> cathelicidin-cluster <KLHL18>. We zochten naar een soortgelijke cathelicidin cluster in het Komodo dragon genoom. Het zoeken in het genoom van de Komodo dragon naar cathelicidin-achtige genen onthulde een cluster van drie genen die een “cathelin-achtig domein” hebben, wat de eerste vereiste is van een cathelicidin-gen, gelegen aan één uiteinde van saffold 84. Echter, deze regio van steiger 84 heeft assemblage problemen met hiaten, geïsoleerde exons, en duplicaties. Geà dentificeerde Komodo dragon cathelicidin genen zijn vernoemd naar hun anole orthologs. Twee van de Komodo dragon cathelicidins (Cathelicidin2 en Cathelicidin4. 1) zijn in secties zonder assemblage problemen. Daarentegen werd Cathlicidin4. 2 geconstrueerd met behulp van een diverse set exons 1-3 en een misplaatste exon 4 Om een compleet gen te creëren, dat paralogus is aan Cathelicidin4.1. Aangezien de cluster aan één uiteinde van het schavot wordt gevonden, kunnen er nog meer Onbekende cathelicidines zijn die niet in deze vergadering worden gevangen.
een veel voorkomend kenmerk van cathelicidine antimicrobiële peptide-gensequenties is dat het n-terminale cathelin-domein codeert voor ten minste 4 cysteïne. In onze studie van alligator en slang cathelicidinen we ook opgemerkt dat typisch na de laatste cysteïne, een drie-residu patroon bestaande uit VRR of soortgelijke sequentie onmiddellijk vooraf gaat aan de voorspelde C-terminale kationische antimicrobiële peptide . De bijkomende vereisten van een cathelicidin antimicrobial peptide genopeenvolging zijn dat het voor netto-positief geladen peptide in het C-eindgebied codeert, wordt het typisch gecodeerd door vierde exon, en het is typisch ongeveer 35 aa in lengte (waaier 25-37) . Aangezien het natuurlijk voorkomende protease dat verantwoordelijk is voor splitsing en afgifte van de functionele antimicrobiële peptiden niet bekend is, is het moeilijk om de exacte splitsingsplaats te voorspellen. Zoals te zien is in Tabel 6, worden de voorspelde aminozuursequenties voor elk van de geïdentificeerde Komodo dragon cathelicidin genkandidaten vermeld. Bij het uitvoeren van onze Analyse op elke sequentie, maakten we voorspellingen en conclusies over de vraag of elk potentieel cathelicidine-gen kan coderen voor een antimicrobiële peptide.
het kan worden gezien dat de voorspelde n-terminale eiwitsequentie van Cathelicidin2_VARKO (VK-CATH2) vier cysteinen bevat (onderstreept, Tabel 6). Nochtans, is er geen duidelijke” VRR ” of gelijkaardige opeenvolging in de ~ 10 aminozuren die het laatste cysteine residu volgen zoals wij in de alligator en verwante cathelicidin opeenvolgingen zagen . Bovendien, onthult de analyse van de 35 C-eind aminozuren een voorspelde peptide opeenvolging die een netto positieve last ontbreekt. Om deze redenen voorspellen we dat de Cathelicidin2_VARKO gensequentie niet codeert voor een actief cathelicidine antimicrobieel peptide op zijn c-Eindpunt (Tabel 7).
Voor de geïdentificeerde Cathelicidin4.1_VARKO gen, de voorspelde cathelin-domein omvat de vereiste vier cysteine residuen (Tabel 6), en de reeks “VTR” aanwezig is binnen 10 aminozuren van de laatste cysteïne, vergelijkbaar met de “VRR” volgorde in de alligator cathelicidin gen . De 33-aa C-terminale peptide die de “VTR” – sequentie volgt, wordt voorspeld om een netto + 12 lading bij fysiologische pH te hebben , en een groot deel van de sequentie wordt voorspeld spiraalvormig te zijn, wat consistent is met cathelicidines. De meerderheid van de bekende cathelicidins bevatten segmenten met significante spiraalvormige structuur . Ten slotte wijst de analyse van de opeenvolging die het Antimicrobial Peptide gegevensbestand gebruiken erop dat peptide potentieel een kationische antimicrobial peptide is . Daarom voorspellen we dat dit gen waarschijnlijk codeert voor een actief cathelicidine antimicrobieel peptide, genaamd VK-CATH4.1 (Tabel 7).
bovendien toont dit peptide enige homologie aan met andere bekende antimicrobiële peptiden in de antimicrobiële Peptidedatabase (Tabel 8). Het toont een bijzonder hoge graad van opeenvolgingsgelijkenis aan cathelicidinpeptiden die van squamates worden geïdentificeerd, met voorbeelden in Tabel 8. Aldus, heeft voorspelde VK-CATH4. 1 peptide veel van de Keurmerk kenmerken van een cathelicidin peptide en is een sterke kandidaat voor verdere studie. Tabel 8 toont de uitlijning van VK_CATH4 .1 met bekende peptiden in de antimicrobiële Peptide Database.
voor het geïdentificeerde Cathelicidin4. 2_VARKO-gen omvat het voorspelde cathelin-domein de vereiste vier cysteineresiduen (Tabel 6). Zoals werd opgemerkt in het Cathelicidin4.1_VARKO gen, is de sequentie “VTR” aanwezig binnen 10 aminozuren van het vierde cysteïneresidu, en gaat onmiddellijk vooraf aan het C-terminale segment, dat codeert voor een 30-aa peptide dat naar verwachting antimicrobieel is . De aminozuuropeenvolging van C-eindpeptide wordt voorspeld om een netto + 10 last bij fysiologische pH te hebben, en het toont gevarieerde graden van homologie aan andere bekende antimicrobial peptides in het Antimicrobial Peptide gegevensbestand aan . Aldus, Als VK-CATH4.1, stelt dit kandidaatpeptide ook veel van de kenmerken van het keurmerk tentoon verbonden aan cathelicidinpeptides, en is een tweede sterke kandidaat voor verdere studie. Tabel 8 toont de homologie en uitlijning van VK-CATH4.2 met bekende peptiden uit de antimicrobiële Peptide Database. Tenslotte wordt de genopeenvolging die functionele peptide VK-CATH4.2 codeert gevonden op exon 4, die de typische plaats van actieve cathelicidinpeptide is. Dit exon codeert de peptide sequentie LDRVTRRRRRFFQKAKRFVKRHGVSIAVGAYRIIG.
het voorspelde peptide VK-CATH4. 2 is zeer homoloog met peptiden van andere voorspelde cathelicidingenen, met vergelijkbare voorspelde C-terminale peptiden van A. carolinensis, G. japonicus en P. bivittatus (Tabel 8). Residuen 2-27 van VK-CATH4.2 zijn 65% identiek en 80% gelijkaardig aan Anole Cathelicidin-2 zoals voorspelde C-eindpeptide (XP_008116755.1, aa 130-155). Residuen 2-30 van VK-CATH4. 2 zijn 66% identiek en 82% vergelijkbaar met de gecko Cathelicidin-gerelateerde voorspelde C-terminale peptide (XP_015277841.1, aa 129-151). Tenslotte is aa 2-24 van VK-CATH4. 2 57% identiek en 73% gelijkaardig aan Cathelicidin-verwante Oh-CATH-als voorspelde C-eindpeptide (XP_007445036.1, aa 129-151).