Ryan Kaji kan de meest controversiële 8-jarige in leven zijn. Sinds de eerste video van Kaji testing out a new toy werd geüpload naar YouTube in 2015, zijn YouTube — kanaal — eerst genaamd Ryan ’s Toy Review; nu genaamd Ryan’ s World-heeft verworven meer dan 24 miljoen YouTube-abonnees en uitgegroeid tot de hoeksteen van een schokkend lucratieve kidfluencer Imperium. In 2019 benoemde Forbes Kaji voor het tweede jaar op rij tot de best verdienende YouTube-streamer van alle leeftijden, en schatte dat zijn familie in 2018 $22 miljoen en in 2019 $24 miljoen ophaalde van reclame, hun merkspeelgoed en huisartikelen, een samenwerking met Nickelodeon en andere sponsordeals. Ryan ’s Wereldvideo’ s zijn een bepaald type internethel. Ze omvatten wetenschappelijke instructies, persoonlijke familie vlogs, beelden van familie trips, en jammerlijk unfunny “skits” over het kantoor capriolen van de ouders. Maar het hart van het kanaal is de unboxing toy reviews, waar Kaji opent en reageert op nieuw speelgoed. De video ’s waar hij opent gigantische eieren gevuld met onbekende soorten speelgoed van merken als Transformers en Minions behoren tot zijn meest populaire —zijn video van het openen van een auto-thema ei heeft meer dan een miljard views en hij zo grondig veroverde de verrassing speelgoed ei ruimte dat grote retailers verkopen Ryan’ s wereld-merk eieren vandaag. Maar hij opent niet alleen eieren. Hij test ATV ‘ s voor kinderen, draait Spider-man webbing Speelgoed en bezoekt kindvriendelijke vakantieplekken zoals Legoland.
veel kinderen vinden Kaji ’s authentiek-schijnende verwondering en verrukking met nieuw speelgoed hypnotiserend en relateerbaar en vaak na te bootsen zijn gedrag in de video’ s. Zijn invloed is niet verloren op speelgoedbedrijven op zoek naar social media boosts voor hun producten.
hier ligt het echte probleem. Ryan ‘ s World toy beoordelingen mengen organische en gesponsorde inhoud. En de non-profit Consumer watchdog group Truth in Advertising gelooft dat ze niet voldoende onderscheid maken tussen de twee. Eind 2019 beschuldigde TINA de Kajis van het overtreden van de FTC-wet en zei dat hun gesponsorde video ‘ s miljoenen jonge kinderen hebben misleid, die niet in staat zijn om het verschil te zien tussen reclame en organische inhoud.De TINA-klacht is de meest spraakmakende kritiek op Ryan ‘ s wereld, maar het is niet alleen. De nadruk van het kanaal op nieuwigheid gedreven consumentisme heeft veel ouders, variërend van ongemakkelijk tot geïrriteerd tot ziedend van woede.
om een genuanceerd perspectief te bieden over de problemen met Ryan ‘ s wereld, vroegen we juridische, media-en kinderontwikkelingsdeskundigen en twee (zeer) gefrustreerde ouders om mee te wegen. Dit is wat ze zeiden.
de problemen met Ryan ’s World, volgens een Advertising Watch Dog
keken we naar Ryan’ s Toys Review, die nu Ryan ‘ s World heet, omdat het op dat moment het populairste YouTube-kanaal voor kinderen was. Het heeft 24 miljoen abonnees en heeft nu meer dan 36 miljard views, wat echt spreekt over de breedte van het probleem. We realiseerden ons dat er video ’s waren die organische inhoud leken te zijn gemengd met video’ s die promotioneel waren. En het was echt moeilijk om het verschil te zien.
we hebben elke video bekeken die het platform publiceerde tussen 1 januari en ik geloof dat het 31 juli van vorig jaar was. Dat waren meer dan 200 video ‘ s. We ontdekten dat de overgrote meerderheid van die video ‘ s gericht waren op kleuters. Die leeftijdstranche is belangrijk omdat er wetenschappelijke literatuur is, er zijn onderzoeken die zeggen dat kinderen in die leeftijd niet eens begrijpen wat advertenties zijn. Ze kunnen ze niet identificeren en ze begrijpen niet wanneer ze op de markt worden gebracht. Wat een probleem is. Dus de aanbeveling om te onthullen dat het een advertentie hoorbaar of op een andere manier werkt niet voor dit publiek.
dit bedrijf, deze ouders, gebruiken hun eigen kind om aan andere kinderen te verkopen. Terwijl volwassenen de video ‘ s zien en uiteindelijk de aankopen doen, zijn deze kleine kinderen het beoogde publiek. En er is onderzoek dat aantoont dat ondanks de beste inspanningen, ouders het speelgoed kopen waar hun kinderen om vragen. – Laura Smith, juridisch directeur bij Truth In Advertising
Ryan ’s World, volgens Children’ s Media Expert en kinderarts
zie ik deze unboxing video ‘ s als consumentenporno. Het is deze plaatsvervangende verrassing en opwinding van het openen van iets.
de meeste speelgoed tegenwoordig verminderen of beperken de input van het kind. De verhalen zijn vooraf verordend. We vernauwen de verbeelding en creativiteit van de kindertijd door het speelgoed meer en meer te laten doen.
kinderen die deze video ‘ s bekijken, leren dat wat mensen gelukkig maakt, dingen krijgen is. Ik noem het consumentenporno omdat de vreugde en vreugde zit in de onthulling, het uitpakken en het uitpakken, en zeggen: “Oh, kijk eens wat ik heb!”Maar het is een zeer kortstondig, vluchtig moment, want je bent dan op weg naar het volgende en het volgende en het volgende. Het gaat over de verrassing en ontdekking. Het is geen ontdekking van iets dat hun verbeelding of creativiteit stimuleert, maar het kanaliseert in dit vooraf bepaalde verhaal. Het is heel anders om met Barbie en haar Corvette te spelen en om een emmer en een schop en zand op de voeten te hebben. Men komt met een heel verhaal, een hele omgeving, een hele set van waarden en cultureel perspectief, dat vooraf wordt verteerd en aan je wordt gevoerd. De andere is de wereld, toch?
ze willen deze ervaringen homogeniseren omdat het echt allemaal over merchandising gaat. Het gaat om merkbekendheid, merkloyaliteit, enzovoort. Omdat het punt van het krijgen van een Barbie is om hen te overtuigen om vijf meer te krijgen.
vrijwel elke video op YouTube, inclusief unboxing video ‘ s, is door psychologen zeer zorgvuldig ontworpen om een variabel beloningssysteem te zijn. Net zoals wanneer je gokt in Vegas, je net genoeg gefrustreerd raakt. Als het een tijdje duurt om het uit te pakken, ben je gefrustreerd door niet te weten wat er is en dan krijg je een dopamine golf van opwinding wanneer wat het ook is eruit komt. En dat is goud voor merchandisers.
ze staan kinderen niet toe om de bevrediging uit te stellen. Ze zijn onmiddellijk tevreden of ze zijn tevreden in een voorspelbaar korte periode van tijd. Het is net als de ouderwetse marshmallow test waar ze één marshmallow voor een kind zetten en zeggen: eet dit niet en ik ben over 10 minuten terug en geef je twee marshmallows om te zien hoe goed kinderen kunnen voorkomen dat ze de marshmallow eten. Wat deze doen is marshmallows op je schieten in een snel tempo. Je hoeft niet te wachten. Je hoeft niet uit te stellen. Je verbruikt gewoon en wat je uiteindelijk ziet is een verzwakking van de verrassing en het plezier.
het is gewoon te gemakkelijk. Er is geen verzet. Je hoeft niet te wachten, je hoeft er niets in te stoppen. – Michael Rich, directeur van het Boston Children ’s Hospital’ s Center on Media and Child Health en universitair hoofddocent kindergeneeskunde aan de Harvard Medical School
Ryan ’s World, volgens een Mediapsycholoog
zijn het uitpakken van video’ s iets nieuws. En elke keer als we een nieuwe technologie krijgen, hebben we een morele paniek. Dit gebeurt altijd als iets onbekend is. We willen de samenleving en zeker onze jongeren beschermen tegen iets dat potentieel gevaarlijk is. Dit is een natuurlijke reactie, want dingen die we niet begrijpen zijn eerder gevaarlijk dan dingen die we al hebben ontdekt.
ik denk dat een deel van de reden dat ouders ze niet leuk vinden, sprekend vanuit mijn eigen ervaring, is dat ze vervelend zijn om naar te luisteren. Ze zijn gemaakt door kinderen voor kinderen. Ze hebben kinderstemmen. Er zijn kinderen die zich niet zo goed gedragen. Ze schreeuwen, ze rennen, ze lachen. Het is heel authentiek.
dit zijn kleine verhalen. Ze hebben een begin, een Midden en een einde. Er is altijd het opvoeren van de stijgende actie en de vraag van ” Oh mijn God, wat zit er in? Kunnen we het open krijgen? Kan ik het plastic eraf halen? Gaat het goed zijn?”En dan halen ze het eruit. En zo krijg je die neurale beloning. Dopamine vliegt als je het ding opent. En sommige van hen en de goeden zullen dan zeggen, Oké, hoe spelen we hiermee? Want waar de kinderen echt in geïnteresseerd zijn, is de ervaring die ze in verband brengen met de emotie.
wanneer ze steeds dezelfde persoon zien, ontwikkelen ze affectie voor die persoon. Dus ze leren Ryan kennen en mijn God, Ryan begon toen hij vier was. Wanneer iemand die je hersenen ziet als een vriend beveelt iets aan of heeft een goede tijd met iets, dat maakt dat lijkt een vrij goed idee.
zoals met alle media, is het de taak van de ouders om context te bieden voor kinderen. In plaats van tegen kinderen te zeggen: “Dit is verschrikkelijk. Je moet hier niet naar kijken, “zeg” Laten we dit samen bekijken ” en ” wat vind je er zo leuk aan? Wist je dat Ryan betaald wordt om je dat speelgoed te laten zien? En wat betekent dat? Als hij betaald wordt, zou hij dan zeggen dat hij het niet leuk vond?”
je hebt van die kleine gesprekken met hen, dus ze beginnen kritisch te denken over de media die ze consumeren. Ze kunnen nog steeds graag kijken naar Ryan, maar het geeft je een kader. Als ze speelgoed willen, kun je vragen waar ze het geleerd hebben en hen eraan herinneren dat hij betaald wordt om dat speelgoed te verkopen.
ik weet niet waarom ouders aannemen dat kinderen dit allemaal zonder toezicht zouden moeten consumeren. Je stuurt ze niet naar buiten om iets anders zonder toezicht te spelen. Je geeft ze context over vreemder gevaar en zegt ‘eet geen kauwgom van de stoep’ en legt ze dingen uit. Dit is gewoon een andere plek waar kinderen context nodig hebben. – Pam Rutledge, directeur van het Onderzoekscentrum Mediapsychologie en lid van de psychologie faculteit van de Fielding Graduate University.
“Ryan’ s World”, volgens twee zeer gefrustreerde ouders
Becky
mijn 4-jarige zoon was verslaafd aan het kijken naar Ryan totdat ik de stekker eruit trok. Ik gaf hem deze oude iPad om hem bezig te houden terwijl ik bezig was. Ik heb deze YouTube app voor kinderen gedownload. De enige show waar hij om bleef smeken was Ryan. En ik dacht, wie is dat? Ik ging zitten en keek het met hem en ik was gewoon ontzet omdat er gewoon al deze nieuwe speelgoed dat kinderen krijgen elke show. Hij speelt nooit met hetzelfde speelgoed. Het is echt overdreven. Het leert al dit consumentisme aan kinderen en ik vond het niet leuk. En wat me echt opviel was toen Ryan dit shirt had met al deze bedrijfslogo ‘ s. Ik kon het niet geloven.
hij is nog maar acht jaar, denk ik. Hij is een klein kind. Ik kon het mijn kind niet aandoen. Mijn kind is echt fotogeniek. Hij is een heel mooi kind, weet je? Hij vroeg een paar keer om zijn eigen video ‘ s en dat zou ik niet doen. Ik weet alleen niet hoe ze ‘ s nachts slapen. Ik word er echt opgewonden van.
Marcus
ik merkte een stijging in dit gedrag waar elke keer dat hij naar een winkel gaat, hij iets wil. Omdat hij zegt, “Oh, er zijn dingen hier. En ik zie andere kinderen elke dag iets nieuws krijgen, de hele tijd. En waarom kan ik dat niet hebben?”
er is geen idee wat voor lange termijn impact dat zal hebben op hoe ze hun leven leiden. Ik zie iets wat ik wil en iedereen kan het hebben zonder kosten voor hen, Waarom kan ik het niet hebben zonder kosten voor mij? Ik zou alles moeten kunnen krijgen wat ik ooit wil. En zo kun je niet leven. – Becky en Marcus Beach, Arlington, TX