Wat is vulvovaginale candidiasis?Vulvovaginale candidiasis verwijst naar vaginale en vulval symptomen veroorzaakt door een gist, meestal Candida albicans. Het treft 75% van de vrouwen op ten minste één gelegenheid gedurende een leven.
overgroei van vaginale candida kan resulteren in:
- witte wrongelachtige vaginale afscheiding
- branderig gevoel in de vagina en vulva
- een jeukende uitslag op de vulva en de omliggende huid.
andere Namen die worden gebruikt voor vulvovaginale candidiasis zijn ‘vaginale spruw’, ‘monilia’ en ‘vulvovaginale candidose’.
wat veroorzaakt vaginale afscheiding?
vaginale afscheiding is een normaal proces dat het slijmvlies van de vagina vochtig houdt. De hoeveelheid vaginale afscheiding varieert afhankelijk van de menstruele cyclus en opwinding en is duidelijk en vezelig in de eerste helft van de cyclus en witachtig en kleverig na de ovulatie. Het kan drogen op Onderkleding waardoor een zwakke gelige vlek. Dit type ontlading vereist geen medicatie, zelfs wanneer vrij overvloedig, zoals vaak het geval is tijdens de zwangerschap. Het heeft de neiging om te verminderen in hoeveelheid na de menopauze.
de meest voorkomende micro-organismen geassocieerd met abnormale vaginale afscheiding zijn::
- Candida albicans and non-albicans candida species
- Trichomoniasis (veroorzaakt door een kleine parasiet, Trichomonas vaginalis); dit veroorzaakt een visachtige of aanstootgevende geur en een gele, groene of schuimige afscheiding
- bacteriële vaginose (veroorzaakt door een onbalans van normale bacteriën die in de vagina leven); dit veroorzaakt een dunne, wit / grijze ontlading en aanstootgevende geur.
overmatige vaginale afscheiding kan ook het gevolg zijn van letsel, vreemde lichamen, seksueel overdraagbare infecties en inflammatoire vaginitis.
Wat is de oorzaak van vulvovaginale candidiasis?Vulvovaginale candidiasis is het gevolg van een overgroei van gisten in de vagina, meestal C. albicans. Ongeveer 20% van de niet-zwangere vrouwen in de leeftijd van 15-55 haven C. albicans in de vagina zonder enige symptomen.
Oestrogeen zorgt ervoor dat het slijmvlies van de vagina rijpt en glycogeen bevat, een substraat waarop C. albicans gedijt. Symptomen komen vaak voor in de tweede helft van de menstruatiecyclus wanneer er ook meer progesteron is. Gebrek aan oestrogeen maakt vulvovaginale candidiasis minder vaak voor bij jongere en oudere postmenopauzale vrouwen.
Nonalbicans candida-soorten, in het bijzonder C. glabrata, worden waargenomen bij 10-20% van de vrouwen met recidiverende vulvovaginale candidiasis.
wie krijgt vulvovaginale candidiasis?
vulvovaginale candidiasis wordt het vaakst waargenomen bij vrouwen in de reproductieve leeftijdsgroep. Het is vrij ongewoon in prepuberale en postmenopauzale vrouwen. Het kan worden geassocieerd met de volgende factoren:
- Fakkels net voor en tijdens de menstruatie
- Zwangerschap
- Hogere dosis gecombineerde orale anticonceptiepil
- Oestrogeen op basis van hormoon vervangende therapie na de menopauze, zoals vaginale oestrogeen crème
- Een cursus van breed-spectrum antibiotica, zoals tetracycline of amoxicilline
- Diabetes mellitus
- Obesitas
- Ijzer-deficiëntie bloedarmoede
- Immunodeficiëntie zoals HIV-infectie
- Een onderliggende conditie van de huid, zoals vulval psoriasis, lichen planus of lichen sclerosus
- andere ziekte.
Wat zijn de symptomen?
vulvovaginale candidiasis wordt gekenmerkt door:
- jeuk, pijn en branderig gevoel in de vagina en vulva
- stekend bij het plassen (dysurie)
- Vulvaloedeem, spleten en excoriaties
- dichte witte wrongel of op kwark lijkende vaginale afscheiding
- felrode uitslag die de binnen-en buitenste delen van de vulva aantast, soms wijd verspreid in de lies tot schaamstreek, lies en dijen.
de uitslag wordt eerder beschouwd als een secundaire irriterende dermatitis dan als een primaire huidinfectie.
de symptomen kunnen slechts enkele uren duren of dagen, weken of zelden maanden aanhouden en kunnen verergerd worden door geslachtsgemeenschap.
- terugkerende vulvovaginale candidiasis wordt gewoonlijk gedefinieerd als vier of meer episodes binnen één jaar (cyclische vulvovaginitis).
- chronische, persisterende vulvovaginale candidiasis kan leiden tot lichen simplex verdikte, intens jeukende labia majora (de haardragende buitenste lippen van de vulva).
zie afbeeldingen van vulvovaginale candidiasis.
Hoe wordt de diagnose van vulvovaginale candidiasis gemaakt?
de arts diagnosticeert de aandoening door het getroffen gebied te inspecteren en een typisch klinisch uiterlijk te herkennen.
- de pH van de vagina ligt meestal binnen het normale bereik (3,8–4,5, d.w.z. zuur), maar candida kan voorkomen over een breed pH-bereik.
- de diagnose wordt vaak bevestigd door microscopie van een natte opzet, vaginaal uitstrijkje of vaginaal uitstrijkje, dat het beste vier weken na eerdere behandeling kan worden genomen.
- In recidiverende gevallen moet na de behandeling een wattenstaafje voor kweek worden verzameld om te zien of C albicans nog steeds aanwezig is.
de resultaten van het uitstrijkje kunnen misleidend zijn en moeten worden herhaald als de symptomen die wijzen op candida-infectie zich opnieuw voordoen.
- C. albicans kan aanwezig zijn zonder symptomen te veroorzaken (een vals-positief resultaat).
- de gist kan alleen gekweekt worden als er een bepaalde hoeveelheid aanwezig is (een fout-negatief resultaat).
- Swabs van buiten de vagina kunnen negatief zijn, zelfs als de gist in de vagina aanwezig is, en er is een typische uitslag op de vulva.
- de symptomen van de patiënt kunnen het gevolg zijn van een onderliggende huidaandoening zoals lichen sclerosus.
andere tests omvatten cultuur in sabouraud-chlooramfenicolagar of chromagar, de test van de kiembuis, DNA-probe-test met behulp van polymerasekettingreactie (PCR) en spectrometrie om de specifieke candida-soort te identificeren.
onderzoekers debatteren of niet-albicanen candida-soorten ziekten veroorzaken of niet. Als nonalbicans candida wordt gedetecteerd, kan het laboratorium gevoeligheidstesten uitvoeren met behulp van disc diffusiemethoden om de behandeling te begeleiden. Gevoeligheid voor fluconazol voorspelt gevoeligheid voor andere orale en topische azolen. C. glabrata is vaak resistent tegen standaarddoses van orale en topische azolen.
Wat is de behandeling van vulvovaginale candidiasis?
geschikte behandeling voor C. albicans infectie is zonder doktersvoorschrift verkrijgbaar bij een chemicus. Als de behandeling niet effectief is of de symptomen terugkeren, raadpleeg dan uw arts voor onderzoek en advies in het geval de symptomen te wijten zijn aan een andere oorzaak of een andere behandeling nodig is.
er zijn verschillende effectieve behandelingen voor candidiasis.
- topische schimmeldodende pessaria, vaginale tabletten of crème die clotrimazol of miconazol bevat — na één tot drie dagen behandeling verdwijnen de symptomen bij maximaal 90% van de vrouwen met lichte symptomen. Merk op dat producten op oliebasis latexrubber in condooms en diafragma ‘ s kunnen verzwakken.
- nieuwere formuleringen omvatten butoconazol-en terconazoolcrèmes.
- orale antischimmelmiddelen die fluconazol bevatten of minder vaak, itraconazol, kunnen worden gebruikt als de infectie met C albicans ernstig of recidiverend is. Merk op dat deze geneesmiddelen kunnen interageren met andere geneesmiddelen, met name statines, waardoor bijwerkingen.
vulvovaginale candidiasis treedt vaak op tijdens de zwangerschap en kan worden behandeld met topische azolen. Orale azolen worden het best vermeden tijdens de zwangerschap.
niet alle genitale klachten zijn te wijten aan candida, dus als de behandeling niet succesvol is, kan dit vanwege een andere reden voor de symptomen.
recidiverende candidiasis
bij ongeveer 5-10% van de vrouwen blijft de albicans-infectie aanhouden ondanks adequate conventionele therapie. Bij sommige vrouwen kan dit een teken zijn van ijzertekort, diabetes mellitus of een immuunprobleem, en de juiste tests moeten worden gedaan. De ondersoort en gevoeligheid van de gist moet worden bepaald als behandelingsresistentie optreedt.
terugkerende symptomen als gevolg van vulvovaginale candidiasis zijn het gevolg van persisterende infectie, in plaats van herinfectie. De behandeling is gericht op de overgroei van candida die leidt tot symptomen te voorkomen, in plaats van volledige uitroeiing.
de volgende maatregelen kunnen nuttig zijn:
- loszittende kleding – vermijd occlusieve nylon panty ‘ s.
- weken in een zoutbad. Vermijd zeep-gebruik een niet-Zeep reinigingsmiddel of waterige crème voor het wassen.
- hydrocortisoncrème met tussenpozen aanbrengen om jeuk te verminderen en secundaire dermatitis van de vulva te behandelen.
- behandelen met een antischimmelcrème vóór elke menstruatie en vóór behandeling met antibiotica om recidief te voorkomen.Een verlengde kuur van een topisch antischimmelmiddel is soms gerechtvaardigd (maar deze kunnen zelf dermatitis veroorzaken of resulteren in de proliferatie van non-albicans candida).
- orale antischimmelmedicatie (gewoonlijk fluconazol), die regelmatig en met tussenpozen wordt ingenomen (bijv. 150-200 mg eenmaal per week gedurende zes maanden). De dosis en frequentie zijn afhankelijk van de ernst van de symptomen. Recidief treedt op bij 50% van de vrouwen met recidiverende vulvovaginale candidiasis wanneer zij worden gestaakt, in welk geval herbehandeling aangewezen kan zijn. Sommige vrouwen hebben langdurige therapie nodig.
- orale azolen kunnen een voorschrift vereisen. In Nieuw-Zeeland is enkelvoudige dosis fluconazol verkrijgbaar bij apotheken. De fabrikanten raden aan dat fluconazol tijdens de zwangerschap wordt vermeden.
- boorzuur (borium) 600 mg als vaginale zetpil ‘ s nachts gedurende twee weken vermindert de aanwezigheid van albicans en niet-albicans candida bij 70% van de behandelde vrouwen. Het kan irriterend zijn en is giftig, dus moet veilig worden opgeslagen uit de buurt van kinderen en dieren. Tweemaal per week gebruik kan terugkerende schimmelinfecties voorkomen. Boorzuur mag niet tijdens de zwangerschap worden gebruikt.
de volgende maatregelen bleken niet te helpen.
- behandeling van mannelijke seksuele partners kan een korte huidreactie op de penis krijgen, die snel verdwijnt met antischimmelcrèmes. De behandeling van de man vermindert niet het aantal episodes van candidiasis in hun vrouwelijke partner.
- Speciale diëten met weinig suiker, weinig gist of veel yoghurt
- yoghurt in de vagina brengen
- probiotica (orale of intravaginale lactobacillus soorten)
- natuurlijke remedies en supplementen (behalve boorzuur)